Η λίστα ιστολογίων μου

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Θα τρίζουν τα κόκαλα Ιβάνωφ και Κατσάνη...

Οταν οι αθλητές έπεφταν μαχόμενοι κατά διαφόρων κατακτητών, δεν ήξεραν τι θα συνέβαινε το 2013
Του ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
http://www.enet.gr/
    Δεν έπρεπε να γίνει ποδοσφαιριστής ο Γιώργος Κατίδης, αλλά μπασκετμπολίστας. Οχι στην ΑΕΚ, ούτε στον Αρη, αλλά στον Ηρακλή. Οχι μόνο θα απέφευγε πολλές από τις κακές παρέες της ασπρόμαυρης μπάλας, αλλά θα είχε και την τιμή να παίξει με την πορτοκαλί στο «Ιβανώφειο». Αν πάλι επέλεγε το βόλεϊ, θα τον έφερναν οι άνεμοι στο «Κατσάνειο». Εκεί όπου προσκυνάς πριν μπεις.
    Μπορεί, τότε, να τον πλησίαζε κάποιος παλιός και να του εξηγούσε στο αυτί τι σημαίνει ναζισμός, πώς ακριβώς κερδίζει κάποιος το δικαίωμα να ντύνεται με τη σημαία της πατρίδας του και πόσο χρήσιμο θα ήταν να ανοίξει κανένα βιβλίο για να ξεστραβωθεί. Στις μέρες μας, η άγνοια ισοδυναμεί με κουκούλα, αν καταλαβαίνετε τι εννοούμε. Ο Κατίδης, πάντως, αποκλείεται να κατάλαβε.
 

Πιο Ελληνας
    Ο Γεώργιος Ιβάνωφ δεν γεννήθηκε Ελληνας, ήταν όμως πιο Ελληνας από τους Ελληνες - και ιδίως τους σύγχρονους πατριδοκάπηλους.
    Γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1911 από Ρώσο πατέρα, που απεβίωσε λίγο αργότερα, και μετακόμισε έφηβος στη Θεσσαλονίκη, γενέτειρα του πατριού του, Γιάννη Λαμπριανίδη.
    Γράφτηκε στον Ηρακλή σε ηλικία 15 ετών και ήταν από τους κορυφαίους κολυμβητές της χώρας στα χρόνια του Μεσοπολέμου, ενώ ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και το πόλο. Επαιξε μάλιστα και στην Εθνική Πολωνίας. Σπούδασε Γεωπονική στο Βέλγιο και στη Γαλλία και μιλούσε 6 γλώσσες: πολωνικά, ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ρωσικά.
    Μόλις ο Χίτλερ άναψε ξανά το φιτίλι, ο 29χρονος Ιβάνωφ έφυγε για την Παλαιστίνη για βασική στρατιωτική εκπαίδευση και επέστρεψε στην Ελλάδα έτοιμος να συνεισφέρει στην Αντίσταση, ως μέλος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, τον Οκτώβριο του 1941. Εδρασε ως κατάσκοπος σε συνεργασία με Ελληνες αντιστασιακούς και μετέδωσε μέσω ασυρμάτου στο Συμμαχικό Στρατηγείο πολύτιμες πληροφορίες, χάρη στις οποίες καταστράφηκαν αρκετές νηοπομπές με εφόδια για τον Ρόμελ.
    Ως σαμποτέρ οργάνωσε και εκτέλεσε δολιοφθορές τεράστιου βεληνεκούς.
    Τον Μάρτιο του 1942 βούτηξε στα παγωμένα νερά του Σκαραμαγκά ζωσμένος με εκρηκτικό μηχανισμό και κολύμπησε όλη νύχτα, προκειμένου να τοποθετήσει μαγνητικές βόμβες σε γερμανικό υποβρύχιο (U-133) αγκυροβολημένο στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Το υποβρύχιο τινάχτηκε στον αέρα την επόμενη μέρα, ενώ εκτελούσε περιπολία.
    Με παρόμοιο τρόπο, ο Ιβάνωφ τοποθέτησε εκρηκτικά στα ύφαλα δύο πλοίων του «Αξονα», τα οποία βυθίστηκαν μέσα στο λιμάνι της Πάτρας, και ενός υποβρυχίου (U-372), που κατέληξε στο βυθό του Κορινθιακού, ενώ δύο φορές ανατίναξε γερμανικά πολεμικά αεροπλάνα, παρεισφρέοντας καμουφλαρισμένος νύχτα στις βάσεις του Ελληνικού και της Ελευσίνας.
    Οι κατακτητές επικήρυξαν τον Ελληνοπολωνό πράκτορα με το ιλιγγιώδες ποσό των 500.000 δραχμών, όταν όμως τον συνέλαβαν, δεν κατάλαβαν την πραγματική του ταυτότητα. Ο Ιβάνωφ απέδρασε ύστερα από δύο μέρες. Τον ξανάπιασαν, αλλά εκείνος δραπέτευσε και πάλι. Επεσε στα χέρια των Γερμανών για τρίτη φορά το φθινόπωρο του 1942, «καρφωτός» από έναν γερμανοτσολιά ονόματι Παντελή Λαμπρινόπουλο, έναντι 2 εκατομμυρίων δραχμών. Καταδικάστηκε τρις εις θάνατον και εκτελέστηκε στην Καισαριανή, έπειτα από μία τελευταία -αιματηρή- προσπάθεια απόδρασης στις 4 Ιανουαρίου 1943. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω η Πολωνία!»
    Οι Πολωνοί ανακήρυξαν το Γέρζι Στσαΐνοβιτς (ή Γεώργιο) Ιβάνωφ εθνικό ήρωα. Εδωσαν το όνομά του σε δρόμους, έφτιαξαν ανδριάντες, του αφιέρωσαν ειδική αίθουσα στο Πολεμικό Μουσείο της Βαρσοβίας, έκαναν τη ζωή του κινηματογραφική ταινία. Οι Σύμμαχοι του απένειμαν μεταθανάτια το μετάλλιο της Στρατιωτικής Αρετής. Η Ελλάδα τίμησε τον Ιβάνωφ με το ανώτατο μετάλλιο ανδρείας και έφτιαξε άγαλμα προς τιμήν του στην οδό Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης.
Διοικητής
    Το διπλανό «Κατσάνειο», έδρα της ομάδας βόλεϊ του Ηρακλή, πήρε το όνομά του από τον Γεώργιο Κατσάνη, διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο. Ο πρώην σπρίντερ από το Σιδηρόκαστρο Σερρών πολέμησε σαν λιοντάρι και έπεσε από τα βόλια του «Αττίλα» στις 21 Ιουλίου 1974 στον Αγιο Ιλαρίωνα, στην περιοχή της Κυρήνειας. Μόλις τη δεύτερη μέρα της τουρκικής εισβολής...
    Ο Κατσάνης ήταν μόλις 37 ετών όταν χτυπήθηκε από τα πυρά των εχθρών. Υπήρξε αθλητής του Ηρακλή από τα 14 του, με καλές επιδόσεις στα 100 μέτρα (αυτό ήταν το καλό του αγώνισμα), στα 200 μέτρα, στο μήκος και στις σκυταλοδρομίες. Στα 18 του μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων και ξεκίνησε στρατιωτική καριέρα, ώσπου ζήτησε τη μοιραία μετάθεση στην Εθνική Φρουρά, το 1973, με το βαθμό του ταγματάρχη.
    «Ηταν καταϊδρωμένος και το πρόσωπό του ήταν μαύρο από την επαφή στα καψαλισμένα θάμνα», θυμάται το τελευταίο πρωινό της ζωής του Κατσάνη ο Σπ. Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Πεθαίνοντας στην Κύπρο»: «Τον τύλιγαν πού και πού οι καπνοί που έρχονταν από πιο κάτω. Κρατούσε αυτόματο και είχε στη ζώνη του χειροβομβίδες. Εδινε φωναχτά οδηγίες στους στρατιώτες του. Κάποιοι από αυτούς θυμούνται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν : "Θα τους τσακίσουμε, παιδιά, να είσαστε σίγουροι. Σε 5 λεπτά θα είμαστε απάνω".
    »Ακουσε, όμως, κάποιους να του φωνάζουν από απέναντι: "Μη χτυπάτε, είμαστε Ελληνες, κύριε Κατσάνη". Προχώρησε δίχως προφυλάξεις και χτυπήθηκε αλύπητα από τουρκικά πυρά, θύμα μπαμπεσιάς των εχθρών, που (όπως αποδείχθηκε αργότερα) είχαν συλλέξει ονόματα και φωτογραφίες των Ελλήνων αξιωματικών. "Μη φοβάστε, θα πέσουμε, αλλά δεν θα φύγουμε, να σας αφήσουμε στα χέρια των Τούρκων", έλεγε στον φίλο του Τεύκρο Χειμώνα από την Κυρήνεια.
    Οι στρατιώτες του Κατσάνη προσπάθησαν να πάρουν το άψυχο κορμί του διοικητή τους, έδωσαν μάχη σε θερμοκρασία 42 βαθμών υπό σκιάν, αλλά δεν τα κατάφεραν».
    Το πτώμα του ήρωα Κατσάνη έμεινε άταφο στο χώμα του Πενταδάκτυλου.
    Το στρατόπεδο της Δ' Μοίρας Καταδρομών στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης και της 35ης Μοίρας Καταδρομών στο Σταυροβούνι της Κύπρου φέρουν και σήμερα το όνομά του.
    Τα κόκαλα του Γεώργιου Ιβάνωφ και του Γεώργιου Κατσάνη τρίζουν συχνά τώρα τελευταία...

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Οι αγώνες της 17ης Ιουλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βετεράνων και άλλα…


                                                       
Σύνδεσμος Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών Θεσσαλονίκης
thessalonikimaxibasketball.gr - maxibasketballthessaloniki2013.gr

    Ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση των αγώνων, με τους ομίλους των 176 ομάδων και σήμερα ξεκίνησε η δεύτερη φάση των αγώνων.

Οι ελληνικές συμμετοχές:
SERRES F35+- GALATASARAY VETERAN WOMEN  F35+ 28-69
Δεκάλεπτα: 3-20, 10-38, 24-55,28-69.
Διαιτητές: Τσιάνο- Ολιβέιρα
SERRES F35+ (Μάρκου): Ι. Βαβαλίδου, Κοτούλα, Ράμνιαλι 2, Μπούκερ 1, Βαγιάτα 2, Κίναλη 7, Α. Βαβαλίδου 3, Γιαντσίδου, Καρύδα 6, Στεφανίδου 3, Μυλωνά 4.
GALATASARAY VETERAN WOMEN  F35+ (Σαντικόγλου): Γκουλάκτας 2, Καζμάζ 8, Ούλγκεμερ 7, Γιουκρούκ 8, Ογκιούζ, Τουμέρ 16, Κανίκ 6, Σαχίν, Γκιουνάλ 8, Οζιγκίτ 14.
THESSALONIKI GREECE M65+- GERMANY M65+ 19- 61
Δεκάλεπτα: 0-9, 1-25, 13-34, 6-27
Διαιτητές: Κρεσέντι- Σάλβερτ
THESSALONIKI GREECE M65+ (Μελετιάδης): Αποστολίδης 7, Παπακωνσταντόπουλος, Καραμάντης 2, Πατιερίδης, Χατζάρας 3 (1), Μπάζιος, Γαρέφης, Γραβίνος 5, Ανδρεάδης 2, Αλεξιάδης.
GERMANY M65+ (Γιάγκλα): Φεράρι, Χούσεμαν 2, Ντορτ 10, Κράπε 3, Γκιούγκρεφ 4, Ρίτερ 12, Χέλινς 10, Εσκιελ 12, Νουντέλιους 8, Κέλλερ.
THESSALONIKI GREECE C M45+- AIKEA PORTOROŽ SLOVENIA B M45+ 45-68
Δεκάλεπτα: 14-21,17-38, 25- 56, 45- 68
Διαιτητές: Αντρέι- Τάμπακ
THESSALONIKI GREECE C M45+(Ζουρνβατζίδης): Τεμεκονίδης 1, Λογοθέτης 16, Κοσμάς, Κεραμίδας 2, Κουτσουλιάνος, Κουτούμπας 3, Λιόλιος 4, Μανωλής 8, Δούρος 2, Καραγιάννης 3 (1), Χασιώτης 2.
AIKEA PORTOROŽ SLOVENIA B M45+ : Γκότσιτς, Κόσλοβατς, Κλάσεκ, Φίσερ 18 (6), Φιλίποβιτς, Μπέζετσιφ 15 (1), Γκμουχ 7, Κρέσνικ 7 (1), Φλέγκο, Σαντέλο 19 (1), Ντόνορσακ 2.
COLOMBIA M45+-THESSALONIKI GREECE B M45+ 52-58
Δεκάλεπτα: 10-19, 20-36, 36- 47, 52-58
Διαιτητές: Σάναχ- Μπερτολίνι
COLOMBIA M45+: Κουίντερ 14, Φερνάντεζ, Βάργκας 5 (1), Μπονίλο 4, Αρκουίζο, Σαλάζορ 6, Αλέγκον9, Κορτέζ 4, Σεγκούρα2, Γιράλντο 6, Μοράλες.
THESSALONIKI GREECE B M45+  (Χασόπουλος): Μπούμπας 4, Μπαϊράμης 4, Μαράγκας, Δημητρόπουλος 10, Μαντόπουλος 5, Καραμανώλης 9, Μπαρμπαλίος, Νικονάνος 1, Διδσκάλου 4, Νικολαϊδης 1, Μισόπαππας 6, Φαρμάκης 3.
THESSALONIKI GREECE A M45+-BK OSTRAVA CZECH REPUBLIC M45+ 55-76          
Δεκάλεπτα: 15-22, 33-35, 46-55, 55-76.
Διαιτητές: Αντρέι- Ντάμποκ
THESSALONIKI GREECE A M45+ (Γιαννουζάκος): Σταυριανός 4 , Παυλίδης 13,Χριστοδουλίδης , Ζεϊμπέκης 10 (3), Μπουσβάρος , Βασιλειάδης, Χαραλαμπίδης 2 , Καλαφατίδης 5, Φιλιππίδης 9, Μπλατσιώτης 2, Κουντουράκης 14, Παπαδόπουλος 10 (1).
BK OSTRAVA CZECH REPUBLIC M45+       (Πάβελ): Πάλακ 24 (4), Σίμπαλ 4, Σομπότκα, Χόρακ 13 (2), Σαμπόλ 4, Στράσακ 15 (1), Σπλίχαλ. Σέγκαν, Μπάστα 8, Μεντβέσκι 2, Μίχαλικ 6.
Αύριο, Πέμπτη (18.7), θα διεξαχθούν 78 αναμετρήσεις στα 14 γήπεδα της διοργάνωσης.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
    Η γυναικεία ομάδα της Θεσσαλονίκης (στην κατηγορία F40)  κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο… social party, που έγινε το βράδυ της Τρίτης, στην πλαζ Αρετσούς. Με συμμετοχή από όλες τις χώρες, την αποστολή της FIMBA, την οργανωτική επιτροπή και τους εθελοντές, συνολικά περισσότεροι από δύο χιλιάδες συμμετέχοντες, χόρεψαν στους ρυθμούς των DJ Μανώλη Σταυρουλάκη και Δημήτρη Λιάτση (μέλος της ομάδας Thessaloniki A M50+) μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες.
    Η γυναικεία ομάδα της Θεσσαλονίκης, με καθοδηγητή τον Γιάννη Τσιμπή και… assistant το Νίκο Ζεϊμπέκη (μεταγραφή της τελευταίας στιγμής), υπό το βλέμμα της ηγεσίας του maxibasketball, (Λάμας, Πετράς και άλλοι), μπήκε δυνατά στο γήπεδο και με αβαντάζ στο… τσιφτετέλι, νίκησαν Τουρκάλες και Λιθουανές καλλονές.
    Η ελληνική ψυχή μέτρησε όταν το… παιχνίδι μπήκε στην τελική ευθεία και στον αγωνιστικό χώρο απέμειναν με ελάχιστες δυνάμεις, όπως αποδείχθηκε, μερικές λατινοαμερικάνες, οι οποίες, στις τρεις τα ξημερώματα, αποχώρησαν και αναγνώρισαν την ανωτερότητα των Ελληνίδων.
    Για του λόγου το αληθές, οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν τη μεγαλειώδη νίκη . 


ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ» ΣΤΟ ΟΡΛΑΝΤΟ

    Το επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βετεράνων, το 13ο στην ιστορία του Maxibasketball, ανακοινώθηκε στο social party, στην πλαζ Αρετσούς, το βράδυ της Τρίτης (16.7).
    Ο απεσταλμένος της διοργάνωσης που θα γίνει στο Ορλάντο, το καλοκαίρι του 2015, Φρεντ Σκέλερ, έκανε μια σύντομη παρουσίαση της διοργάνωσης που θα φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις της Disneyland. Μαζί του κι ο Mickey Mouse που θα συνοδεύσει τη μεγάλη διοργάνωση ως μασκότ.
Το «Παγκόσμιο» του Ορλάντο διοργανώνεται από της υπεύθυνους της Disney και υποστηρίζεται από το ESPN.
 
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η πόλη του μπάσκετ
    Η γέννηση, η ανάπτυξη, οι μεγάλες στιγμές
    Το πρώτο βιβλίο για την ιστορία του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης.
    Οι ιδιαίτεροι δεσμοί της Θεσσαλονίκης με το άθλημα της καλαθοσφαίρισης, αποτέλεσαν την πηγή δημιουργίας του πρώτου εκδοτικού εγχειρήματος της Greek Basketball Academy. Το βιβλίο, «Θεσσαλονίκη: Η πόλη του μπάσκετ», είναι ένα μαγευτικό ταξίδι στον θαυμαστό κόσμο του μπάσκετ.
    Το πλούσιο πληροφοριακό και φωτογραφικό υλικό, συμπληρώνουν οι μαρτυρίες σπουδαίων προσωπικοτήτων του αθλητισμού της Θεσσαλονίκης, συμπεριλαμβανομένου και του μοναδικού αρχειακού υλικού της έντυπης ιστορίας της πόλης, του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά και της ΧΑΝΘ. Ιδιαίτερη ευαισθησία στην επιχείρηση συγκέντρωσης πληροφοριών και εικόνων επέδειξε και το Πανεπιστήμιο Springfield, εκεί όπου γεννήθηκε το μπάσκετ το 1891, συμβάλλοντας επίσης με την παραχώρηση ενός μοναδικού αρχειακού και φωτογραφικού υλικού, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
    Η πολυτελής έκδοση των 320 σελίδων αναδεικνύει την κοινωνιολογική, πολιτισμική και πρωτίστως αθλητική ιστορία του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνει σπάνιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και την πορεία της καλαθοσφαίρισης, από το 1919 μέχρι σήμερα. Από την γέννηση, την άνθιση έως και την καταξίωση του αθλήματος στη «Μητρόπολη του Μπάσκετ».
    Στο βιβλίο, μεταξύ άλλων, περιέχονται
* Από τα σπλάχνα της Θεσσαλονίκης γεννιέται το μπάσκετ στην Ελλάδα και το πρώτο επίσημο ντέρμπι Άρης-ΠΑΟΚ, τη δεκαετία του ΄20.
* Τα χρόνια της «καλλιέργειας» από το 1946 έως το 1958, όπου τα επιτεύγματα των ηρώων της εποχής, στη πορεία του χρόνου, απέκτησε την μορφή μυθικών επών.
* Τα χρόνια της αθωότητας και οι διαφορετικές πορείες που χάραξε το μπάσκετ μέσα από τον πολλαπλασιασμό αθλητών και ομάδων.
* Τα ιστορικά πρωταθλήματα των ΠΑΟΚ (1959) και Άρη (1979) που τάραξαν τα νερά του ελληνικού αθλητισμού και τα οποία απέκτησαν σημειολογική σημασία.
* Σπάνιες φωτογραφίες από την παρουσία του Μάικλ Τζόρνταν στη Θεσσαλονίκη, με τη συνοδεία της αποκάλυψης μοναδικών πληροφοριών από την επίσκεψη του πανεπιστημίου Νορθ Καρολάινα στη Θεσσαλονίκη το 1983.
* Η αυτοκρατορία του Άρη, η ευρωπαϊκή καταξίωση του ΠΑΟΚ και η αιώνια αντιπαλότητα, όπως αυτή καταγράφηκε μέσα από μαρτυρίες και φωτογραφικό υλικό.
* Η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε την βάση των επιτυχιών της Εθνικής ομάδας σε δύο διαφορετικές ιστορικές περιόδους
* Η χρυσή δεκαετία της Θεσσαλονίκης και τα μοναδικά επιτεύγματα άλλοτε συνοικιακών ομάδων.
* Η σπουδαία παράδοση του Ηρακλή στο μπάσκετ.
* Οι 94 τίτλοι που χαρακτηρίζουν την Θεσσαλονίκη, στα ισάριθμα χρόνια ιστορίας του αθλήματος.
    Η διάδοση του αθλητικού πνεύματος και η ανάδειξη της επιρροής του μπάσκετ στην κοινωνική, οικονομική και φυσικά αθλητική ιστορία της Θεσσαλονίκης, αποτέλεσαν τον βασικό στόχο μας. Η διεξαγωγή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Βετεράνων που φιλοξενεί η Θεσσαλονίκη, πρόσφερε το ερέθισμα, αλλά και την ευτυχή συγκυρία για την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου. Είναι η δική μας προσφορά στην διοργάνωση και στους εραστές του μπάσκετ και στοιχειοθετεί το μοναδικό συγκεντρωτικό βιβλίο για την ιστορία του αθλήματος στη Θεσσαλονίκη. Την πραγματολογική έρευνα έκαναν οι δημοσιογράφοι Βασίλης Βλαχόπουλος, Νίκος Καραγιώργης, Γιώργος Συρίδης και Παναγιώτης Χορόζογλου, με την συνδρομή σπουδαίων προσωπικοτήτων του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης.
    Τα αποκαλυπτήρια του βιβλίου έγιναν την Τρίτη (16/7/2013) στη διάρκεια της εκδήλωσης, στην Αρετσού, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Βετεράνων που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη. Από την Τετάρτη (17/7/2013) θα πωλείται στο περίπτερο διάθεσης προωθητικών προϊόντων στη κεντρική είσοδο του Παλαί ντε Σπορ.
    Η αγορά του βιβλίου από την Τετάρτη (17/7/2013) θα γίνεται και ηλεκτρονικά, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της GBA (www.gbacademy.gr) στην ενότητα GBA Store. Για περισσότερες πληροφορίες: 2310 309939.

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΥΜΟΓΛΟΥ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ….

13 ΙΟΥΛΙΟΥ 1972
    Σαν σήμερα, ο  καλαθοσφαιριστής του Ηρακλή Αριστείδης Μούμογλου επιτυγχάνει 145 πόντους κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας του με τον ΒΑΟ και δημιουργεί ρεκόρ όλων των εποχών στην Α' Κατηγορία του μπάσκετ. Ο αγώνας λήγει με σκορ 170-94.
     Ο Αριστείδης Μούμογλου είναι Έλληνας βετεράνος καλαθοσφαιριστής, γεννημένος το 1942.
    Το 1958 αποκτήθηκε από τον Ηρακλή σε ηλικία 16 ετών και 2 χρόνια αργότερα καθιερώθηκε στη βασική ομάδα.
    Από το 1961 έως το 1964 ο Ηρακλής μετατράπηκε με την παρουσία του σε μια από τις πρωταγωνιστικές ομάδες του πρωταθλήματος. Το 1962 αναδείχθηκε με τον Ηρακλή Πρωταθλητής Θεσσαλονίκης και Δευτεραθλητής Ελλάδας και το 1964 Δευτεραθλητής Ελλάδας.
    Το 1967 , στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του,διέκοψε το μπάσκετ για να αφιερωθεί στις σπουδές του η στη Φαρμακευτική σχολή έως το 1970. Στη συνέχεια όμως επέστρεψε στον Ηρακλή που ήταν και η μοναδική ομάδα που αγωνίστηκε.
    Τη σεζόν 1971-72 αναδείχθηκε πρωτος σκόρερ της Α εθνικής με 654 πόντους.
    Στις 13 Ιουλίου του 1972 σημείωσε το ρεκόρ πόντων σε ένα αγώνα που εξακολουθεί να παραμένει ακατάρριπτο. Απέναντι στην ομάδα του ΒΑΟ ο Μούμογλου σκόραρε 145 πόντους σε ένα αγώνα που ο Ηρακλής κέρδισε με 170-94 (δεν είχε ακόμα θεσμοθετηθεί το σουτ τριών πόντων). Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Μούμογλου ήθελε περίπου 75 πόντους, στην ‘’μονομαχία’’ του με τον Βασίλη Γκούμα του Πανελληνίου, για την πρώτη θέση του σκόρερ. Τους πόντους αυτούς, με την βοήθεια του Μανώλα, Βλαχόπουλου, Σιμιρδάνη και ‘’των άλλων παιδιών’’, τους έφτασε από το πρώτο ημίχρονο, αλλά συνέχισε με ‘’κεκτημένη ταχύτητα’’.
    Ο Αριστείδης Μούμογλου , ο παίκτης – σύμβολο για τον ΗΡΑΚΛΗ ,αγωνίστηκε με την Εθνική Εφήβων σε ένα αγώνα το 1962 και λίγους μήνες αργότερα κλήθηκε από την Εθνική Ανδρών στην οποία συμμετείχε σε 5 αγώνες (7,4 πόντους μ.ο.).
    Από τότε και μέχρι σήμερα, το νούμερο ‘’13’’ της φανέλας του Αρίστου, όπως τον έλεγαν οι φίλοι, του καλύτερου παίκτη από όλους όσους αγωνίστηκαν ποτέ στην ομάδα, προξενεί δέος σε όποιον παίκτη του ΗΡΑΚΛΗ το φοράει, και κατά τα φαινόμενα αυτό θα διαρκέσει πολλά χρόνια ακόμα.

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ MAXIBASKETBALL

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ MAXIBASKETBALL

    Το maxibasketball δημιουργήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1969. Εκείνη τη χρονιά, μια ομάδα από πρώην παίκτες αγωνίστηκαν σε έναν αγώνα επίδειξης. Μερικούς μήνες αργότερα ο Eduardo Rodriguez Lamas παρακίνησε τη δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ ΜΠΑΣΚΕΤ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ. Στα επόμενα χρόνια, συστήθηκαν οι κανόνες της κατηγορίας.
    Το πρώτο διεθνές τουρνουά έλαβε χώρα στην Αργεντινή το 1978, με τη διοργάνωση του Πρωταθλήματος Νοτίου Αμερικής, με χορηγία της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης Νοτίου Αμερικής (Consubasket) παραρτήματος της FIBA.
    Κατά τη δεκαετία του ’70, οι Αργεντίνικες αρχές άρχισαν την προώθηση σε άλλες χώρες. Με αυτό τον τρόπο, η κατηγορία πέτυχε στο να γίνει συνηθισμένη πρακτική στην Ουρουγουάη, τη Βραζιλία, τη Χιλή, το Περού και την Κεντρική Αμερική: στην Κόστα Ρίκα και στη Γουατεμάλα. Αργότερα, αυτές οι χώρες ίδρυσαν τις δικές τους εθνικές Ομοσπονδίες.
    Το 1982 οι 1οι Παν-Αμερικανικοί αγώνες έγιναν στο Μπουένος Άϊρες, κάτω από την αιγίδα της Παν-Αμερικανικής Ομοσπονδίας (copaba), υπό την εποπτεία της FIBA.
    Το 1984, μια ομάδα από ενθουσιασμένους φιλάθλους στον Καναδά είχε την ιδέα της οργάνωσης ενός Διεθνούς Αθλητικού Φεστιβάλ για Ενήλικες. Οι Αργεντίνοι τους βοήθησαν με το μπάσκετμπωλ και το 1985 άρχισαν οι Αγώνες Masters. Ήταν ένα τεστ για το ενδιαφέρον του κόσμου στην ενήλικη ηλικία.
    Στην μέση της δεκαετίας του 80, η Αργεντίνικη Ομοσπονδία έψαχνε για μία ξεχωριστή ονομασία για τους παίκτες της κατηγορίας, λόγω της ποικιλίας των ονομάτων που τους είχαν δοθεί σε διαφορετικές γλώσσες: Masters, Seniors, Veterans, Golden Oldies κ.ά.
    Ο γραμματέας της Ομοσπονδίας, κ Hilario Briones, πρότεινε την νέα λέξη  ¨Maxibasketball¨ στο συμβούλιο. Εξήγησε ότι ήταν το αντίθετο του minibasketball,  της πρώτης κατηγορίας μπάσκετμπωλ. Και αντί να προσδιορίζει τους παίκτες με ένα παθητικό νόημα, η λέξη δείχνει ακριβή αθλητικό προσδιορισμό. Η πρόταση έγινε δεκτή και σε λίγα χρόνια το όνομα διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
    Το λατινικό πρόθεμα Maxi, (που σημαίνει ¨το μεγαλύτερο, το υψηλότερο¨) και η λέξη Basketball συνθέτουν την λέξη Maxibasketball.
    Το 1985 γεννήθηκε η ¨Ομοσπονδία Maxibasketball Αργεντινής¨.
    Το 1987 εμφανίστηκε η ιδέα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Maxibasketball. Η Αργεντινή προσφέρθηκε να το φιλοξενήσει, όντας ο αρχηγός του κινήματος στον κόσμο.
    Κατά την διάρκεια των ακόλουθων τεσσάρων χρόνων, οι Αργεντινοί εκπρόσωποι, ταξίδεψαν ανά τον κόσμο προωθώντας το γεγονός. Το 1991, το 1ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL διεξήχθη στο Μπουένος Άϊρες με 32 ομάδες από 8 χώρες: Ουρουγουάη, Η.Π.Α., Γουατεμάλα, Βραζιλία, Ρωσία, Εσθονία, Φιλανδία και Αργεντινή.
    Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ MAXIBASKETBALL, FIMBA, δημιουργήθηκε στις 21 Αυγούστου του 1991. Οχτώ χώρες υπέγραψαν την ίδρυσή του. Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Eduardo Rodriguez Lamas, από την Αργεντινή. Είναι τώρα γνωστός ως ο δημιουργός του Maxibasketball.
    Την επόμενη χρονιά το Λας Βέγκας, Η.Π.Α., ορίστηκε να φιλοξενήσει το 2ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL, το 1993. Εκείνη την εποχή ο αριθμός των ομάδων αυξήθηκε στις 34 – μόνο στην κατηγορία ανδρών – και σε 10 χώρες: Αργεντινή, Ουρουγουάη, Περού, Λετονία, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Χιλή, Λιθουανία, Η.Π.Α. και Κόστα Ρίκα.
    Νέες αρχές εκλέχτηκαν εκείνη την χρονιά με την συνέχεια της προεδρίας. Για πρώτη φορά, δύο μέλη του Συμβουλίου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας,  ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας, ήταν από την ίδια χώρα. Κατά την διάρκεια των Αγώνων, το Ελσίνκι της Φιλανδίας ορίστηκε από την FIMBA για το 1997 και ανακοινώθηκε επισήμως ως η επόμενη πόλη για το Πρωτάθλημα. Για την πρώτη φορά, η Ευρώπη ήταν μια ελπίδα εξάπλωσης του Maxibasketball. Μια χώρα με αρκετή εμπειρία εξαιτίας των Ολυμπιακών Αγώνων που είχαν διοργανωθεί εκεί το 1952, καθώς και την περιοδική τους βοήθεια στα Διεθνή γεγονότα και στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έξι χρόνια πριν.
    Μέσα σε δύο χρόνια, στο 4ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL, η Οργανωτική Επιτροπή του Ελσίνκι 1997, δούλευε μέρα-νύχτα με την FIMBA προκειμένου να φιλοξενήσει το μεγαλύτερο τουρνουά που έχει γίνει ποτέ. 97 ομάδες από 23 χώρες συμμετείχαν στο γεγονός.
    Κατά την διάρκεια του τουρνουά, το Μοντεβίντεο της Ουρουγουάης ανακοινώθηκε επίσημα ως η πόλη για το 5ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL του 1999.
    Εκείνη την χρόνια ορίστηκαν οι Γραμματείς Περιοχών. Η Ευρώπη πήρε έναν Γραμματέα της FIMBA και άρχισε την δουλειά για το 1ο Ευρωπαϊκό  Πρωτάθλημα.
    Το 1999, όταν τελείωνε ο 20ος αιώνας, το γεγονός γύρισε πίσω στην Νότια Αμερική. Σχεδόν 100 ομάδες σε κατηγορίες ανδρών και γυναικών πήραν μέρος στο τουρνουά. Οχτώ χρόνια μετά το πρώτο Πρωτάθλημα οι αναμειγμένες χώρες αύξησαν 400% τις ομάδες που πήραν μέρος.
    Για τρίτη φορά σε σειρά ο ίδιος Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος εκλέχτηκαν επίσημα. Ορίστηκε η πόλη για το 1ο Ευρωπαϊκό  Πρωτάθλημα Maxibasketball, η Ρίγα για το 2000 και η πόλη για το Παναμερικανικό Πρωτάθλημα -  τώρα κάτω από τους κανόνες της FIMBA – ορίστηκε η Γουατεμάλα για την ίδια χρονιά, το 2000.
    Κατά την διάρκεια του κεντρικού πάρτι στο Μοντεβίντεο η ανακοίνωση της πόλης για το 6ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL για το 2001, γιορτάστηκε πανηγυρικά όταν ορίστηκε η Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας.
    Τον Ιούνιο του 2000, σχεδόν 35 ομάδες συναγωνίστηκαν μαζί στην Ρίγα της Λετονίας για το 1ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL. Τον Ιούλιο, η Γουατεμάλα δέχτηκε σχεδόν 50 ομάδες για το 1ο ΠΑΝΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL.
    Το 2001, το Valparaiso – Viña del Mar της Χιλής ορίστηκε να φιλοξενήσει το 2ο ΠΑΝΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL από τις 9 μέχρι τις 16 Νοεμβρίου του 2002. Η Αθήνα της Ελλάδας ορίστηκε για το 2ο Ευρωπαϊκό  ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL, από τις 13 μέχρι τις 20 Ιουλίου του 2002.
    Για δεύτερη φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα φιλοξενήθηκε στην Ευρώπη. Η Λιουμπλιάνα είχε το προνόμιο να είναι το πρώτο γεγονός του 21ου αιώνα και να σπάσει το ρεκόρ των 100 καταχωρημένων ομάδων.
    Το 2001, η FIMBA θα προωθήσει το ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL, το οποίο θα φιλοξενηθεί τον Σεπτέμβριο στην Πραιτόρια της Νότιας Αφρικής.
    Η πόλη που θα φιλοξενήσει το 8ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜAXIBASKETBALL ανακοινώθηκε στο Ορλάντο, FL, Η.Π.Α. στο κεντρικό πάρτι στις 9 Σεπτεμβρίου του 2003 και είναι η Christchurch της Νέας Ζηλανδίας το 2005, όπως και η επόμενη Ευρωπαϊκή πόλη για το 2004 είναι το Ελσίνκι της Φιλανδίας και το Παν-Αμερικανικό 2004 στην Παρανά της Αργεντινής. Για πρώτη φορά η Disney Word μοιράστηκε με την FIMBA την οργάνωση ενός Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
    Τα επόμενα χρόνια οι διεθνείς διοργανώσεις της FIMBA φιλοξενήθηκαν από τις παρακάτω πόλεις: το 2006 4ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Αμβούργο της Γερμανίας και Παναμερικανικό στην Γκουαρούια της Βραζιλίας, το 2007 9ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, το 2008 5ο Ευρωπαϊκό στο Pesaro της Ιταλίας και Παναμερικανικό στο Montevideo της Ουρουγουάης και το 2009 το 10ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Maxibasketball διοργανώθηκε στηνΠράγα της Τσεχίας και είχε ρεκόρ συμμετοχών με 159 ομάδες από 33 χώρες.
    Το 2010 θα διοργανωθεί το 6ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Zagreb της Κροατίας και το αντίστοιχο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα στο Eugene του Όρεγκον στις Η.Π.Α. Ήδη έχει ανακοινωθεί και η διοργάνωση του 11ου Παγκόσμιου Πρωταθήματος που θα γίνει στο Natal της Βραζιλίας το 2011.
    Το διεθνές ενδιαφέρον για το Maxibasketball και  ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει η FIMBA για να προωθήσει, οργανώσει, αναπτύξει και να ελέγξει  την πρακτική του Maxibasketball δείχνουν την μεγάλη βελτίωση που έγινε ανά τον κόσμο και δίνουν την ευκαιρία για διαπίστωση της αθλητικής συνέχειας στην ανθρώπινη ζωή.
    Πολλές χώρες ζήτησαν να φιλοξενήσουν το περίφημο πλέον ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MAXIBASKETBALL και τα Πρωταθλήματα Περιοχών για το μέλλον. Κάθε δύο χρόνια μία νέα πόλη ανά τον κόσμο έχει την ευκαιρία να φιλοξενήσει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
    Τα γεωγραφικά σύνορα έσπασαν για το διεθνές Maxibasketball. Τα πνευματικά όρια έσπασαν για το άθλημα και θα κρατήσουν μια ζωή.
    Λόγω όλων αυτών, έχουμε ήδη μάθει να κατανοούμε το σλόγκαν του FIMBA: ¨Μην προσθέτεις χρόνια στην ζωή σου αλλά ζωή στα χρόνια σου¨.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ιστορικό
 
     Η επιθυμία των παλιών καλαθοσφαιριστών της Θεσσαλονίκης για συμμετοχή και πάλι σε αγωνιστική δραστηριότητα, οδήγησε στην πραγματοποίηση του πρώτου τουρνουά βετεράνων, την άνοιξη του 1994. Παλιοί αθλητές, προπονητές και διαιτητές της πόλης οργανώθηκαν μέσα από τις παλιές τους ομάδες και μπήκαν στο γήπεδο για να ζήσουν ξανά τις συγκινήσεις που προσφέρει το παιχνίδι.
     Με τα χρόνια, αυτό το τουρνουά εξελίχθηκε σε πρωτάθλημα, με συμμετοχή 15 οργανωμένων ομάδων και διάρκεια περίπου δυο μήνες. Σαν φυσιολογική εξέλιξη ήρθε η δημιουργία του Συνδέσμου Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών, την άνοιξη του 1998, με προσδοκία την ακόμη μεγαλύτερη δραστηριοποίηση των παλιών καλαθοσφαιριστών στον αγωνιστικό και στον κοινωνικό τομέα.
     • Έτσι, εδώ και μερικά χρόνια αναπτύσσεται δραστηριότητα με αγώνες της αντιπροσωπευτικής ομάδας του Συνδέσμου εναντίον μικτών ομάδων άλλων πόλεων, καθώς και αγώνες για κοινωνικούς σκοπούς.
     • Τον Απρίλιο του 2000, κατά τη διάρκεια του FinalFour της Euroleague, διεξήχθη αγώνας μεταξύ των βετεράνων της Θεσσαλονίκης και της Μικτής Ευρώπης. Από το 2001 θεσπίστηκε η πραγματοποίηση του τουρνουά Χριστουγέννων, το οποίο διεξάγεται κάθε χρόνο κατά την εορταστική περίοδο, με πολύ μεγάλη επιτυχία.
     • Τον Αύγουστο του 2001, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συμμετοχή μελών του Συνδέσμου σε δραστηριότητες της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Βετεράνων – Maxibasketball (FIMBA) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας.
     • Από το 2002 ο Σύνδεσμος συμμετέχει και οργανωτικά στις διεθνείς διοργανώσεις, με τη διεξαγωγή του 2ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Maxibasketball 13-20/7/2002 στην Αθήνα, με συμμετοχή 49 ομάδων. Στο 2ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Maxibasketball συμμετείχαν δυο ομάδες βετεράνων από τη Θεσσαλονίκη (κατηγορίες ανδρών 35+, 50+) και ακόμη τέσσερις ελληνικές ομάδες.
     • Από τότε η συμμετοχή Ελληνικών ομάδων θεωρείται σχεδόν δεδομένη σε κάθε μεγάλο διεθνές γεγονός που διοργανώνεται από τη FIMBA. Η Θεσσαλονίκη συμμετείχε στα πρωταθλήματα που διοργανώθηκαν στο Ελσίνκι (2004), στο Αμβούργο (2006), στο Σαν Χουάν (2007) με ομάδες σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες και με έναν αριθμό 80 περίπου αθλητών να έχουν αγωνιστεί συνολικά.
     Αυτή τη στιγμή κινούνται διαδικασίες για την ίδρυση νέων συνδέσμων Maxibasketball στη Λάρισα, στη Βέροια, στην Κομοτηνή, στην Ξάνθη, στις Σέρρες και στη Χαλκιδική. Το επόμενο βήμα είναι η συμμετοχή από αυτές τις περιοχές και από την Αθήνα στις διεθνείς διοργανώσεις της FIMBA, και ίσως η διοργάνωση ενός πανελλήνιου πρωταθλήματος.