Σαν σήμερα γράφεται το έπος του 1976 από την καλύτερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών..

   

ΗΜΟΥΝ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑ.

Ο ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ ( ΕΠΟΠΤΗΣ) ΔΕΝ ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΤΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΜΑΘΗΜΑ ''ΒΙΑΙΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΠΟΠΤΕΙΟΥ''

ΑΠΟ ΤΗΝ ''BLUE ARENA''
Μια από τις πιο χρυσές σελίδες στην ποδοσφαιρική του ιστορία έγραψε σαν σήμερα ο Ηρακλής.

    Ακριβώς 37 χρονιά πριν, οι "κυανόλευκοι" έφτασαν στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας, κόντρα στον Ολυμπιακό και ανάγκασαν χιλιάδες κόσμου να βγει από σπίτια του για να πανηγυρίσει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

    Φοβερές στιγμές, ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήνη των φίλων του Ηρακλή που έζησαν το έπος της Νέας Φιλαδέλφειας και είδαν τον Γρηγόρη Φανάρα, τον Βασίλη Χατζηπαναγή, τον Μάκη Σεντελίδη, τον Μπάμπη Ξανθόπουλο, τον Ζόραν Αντονίεβιτς (ο οποίος δεν είναι πια κοντά μας), να φτάνουν στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου και να επιστεγάζουν με τον καλύτερο τρόπο της προσπάθειες εκείνης της τεράστιας ομάδας του Λες Σάνον.

Η διαδρομή μέχρι τον τελικό

    Για να φτάσει στον τελικό της Φιλαδέλφειας, ο ΗΡΑΚΛΗΣ την περίοδο 1975-1976, είχε μια λαμπρή διαδρομή στο θεσμό του Κυπέλλου.

    Απέκλεισε εκτός έδρας τη Βέροια, με 6-7 στα πέναλτι, ενώ ο κανονικός αγώνας είχε λήξει με 2-2 (τα "γαλάζια" γκολ οι Γκέσιος και Πανταζής), εντός έδρας τον Πιερικό με 1-0 (το γκολ ο Γκέσιος), εκτός τα Τρίκαλα και πάλι με ένα γκολ του Γκέσιου (0-1), ενώ συνέτριψε τον Παναιτωλικό εκτός έδρας με 1-7 (Ποντίκης 15΄και 86΄, Πανταζής 40΄ και 71΄, Χατζηπαναγής 58΄, Αντονίεβιτς 73΄και 75').

    Στον ημιτελικό της 12ης Μαΐου 1976 ο ΗΡΑΚΛΗΣ υποδέχθηκε τον Παναθηναϊκό και τον νίκησε με 3-2, με σκόρερ τους Ματσουκατίδη, Ποντίκη και Γκέσιο, σε αγώνα με παρασκηνιακή συνέχεια, καθώς οι "πράσινοι", δυσκολευόμενοι να... "καταπιούν" τον αποκλεισμό προσέφυγαν στην ΕΠΟ ζητώντας να επαναληφθεί το παιχνίδι, με τον ισχυρισμό ότι το γκολ του Γκέσιου προήλθε από θέση οφσάιντ και ότι ο αγώνας δεν έληξε στα 90 λεπτά, αλλά πολύ αργότερα, έως ότου πέτυχε το νικητήριο γκολ ο ΗΡΑΚΛΗΣ.

    Η Ομοσπονδία αποφάσισε (ψήφοι 9 – 6) την επανάληψη του αγώνα, "πειθαρχώντας" στις επιθυμίες του ΠΑΟ και μολονότι η Κεντρική Επιτροπή Κυπέλλου αποφάνθηκε ότι ο αγώνας έληξε κανονικά.

    Οι "κυανόλευκοι" προσέφυγαν στο ΑΣΕΑΔ, ενώ παράλληλα διοργάνωσαν εκδηλώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας με τη συμμετοχή των Αρχών της Θεσσαλονίκης και άλλων αθλητικών Σωματείων.

    Στις 2 Ιουνίου 1976 το Ανώτατο Συμβούλιο Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών δικαιώνει τον ΗΡΑΚΛΗ και εγκρίνει την πρόκρισή του στον Τελικό Κυπέλλου (34ος) της 9ης Ιουνίου.

Η ιστορία γράφει...ΗΡΑΚΛΗΣ

   

    Στις 9 το βράδυ αυτής της μέρας, μια εβδομάδα μετά τη λήξη της δικαστικής περιπέτειας, έμελλε να αρχίσει να λάμπει το υπέρλαμπρο αστέρι του Βασίλη Χατζηπαναγή, που με την εμφάνιση και τα γκολ του τρέλανε το φίλαθλο πανελλήνιο. "Χατζηπαναγιά μου!", μονολογούσε χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας του Τελικού. Η περιεκτική αγωνιστική ταυτότητα του Μεγάλου Τελικού της "κυανόλευκης" ιστορίας και 34ου της διοργάνωσης, τα λέει όλα:

    Ολυμπιακός: Κελεσίδης - Κυράστας, Σιώκος, Γκλέζος, Αγγελής, Καραβίτης, Βιέρα (91' Βασιλόπουλος), Δαβουρλής, Κρητικόπουλος (46' Συνετόπουλος), Γαλάκος, Σταυρόπουλος.

    ΗΡΑΚΛΗΣ: Φανάρας - Σεντελίδης, Ξανθόπουλος, Χριστοφορίδης, Καλαϊτζίδης, Τουμπόγλου, Κουσουλάκης, Αντονίεβιτς, Χατζηπαναγής, Γκέσιος (113' Ποντίκης), Πανταζής (80' Ματσουκατίδης).

    Διαιτητής: Λέλος Βαμβακόπουλος

    Σκόρερς: 25' Χατζηπαναγής, 60' Σιώκος, 72' Κουσουλάκης, 81' Βιέρα, 102' Χατζηπαναγής, 111' Γκέσιος, 115' Καραβίτης, 119' Γκλέζος  .

(Ο Δαβουρλής απεβλήθη στο 110΄).

Η σειρά των πέναλτι:Κυράστας (1-0), Σεντελίδης (1-1), Καραβίτης (2-1), Avτονίεβιτς (2-2), Σταυρόπουλος (3-2), Χριστοφορίδης (3-3), Βασιλόπουλος (4-3), Ποvτίκης (4-4), Συνετόπουλος (απόκρουση), Χατζηπαναγής (απόκρουση), Γκλέζος (5-4), Κουσουλάκης (5-5), Σιώκος (απόκρουση), Τουμπόγλου (5-6).

     Η εκτέλεση στο πέναλτι του Ποντίκη επαναλήφθηκε, καθώς στην αρχική ο Κελεσίδης απέκρουσε, έχοντας κινηθεί νωρίτερα.
    Ο αρχηγός - και ηρωικός στην διαδικασία των πέναλτι – Γρηγόρης Φανάρας, σηκώνει στον ουρανό της Αθήνας το βαρύτιμο τρόπαιο και οι 24.781 θεατές του Τελικού (εκ των οποίων χιλιάδες Ηρακλειδέων) αποθεώνουν εκείνη την μεγάλη ομάδα.

    Στη Θεσσαλονίκη ξεσπά θύελλα ενθουσιασμού, με φίλους της ομάδας κατά χιλιάδες να σκορπούν έξαλλοι στους δρόμους με σημαίες και άλλα διακριτικά της ομάδας. Το σύνθημα εκείνης της ζεστής βραδιάς του Ιουνίου είναι το περίφημο "Ήτα Ρο Άλφα Κλης, Κυπελλούχος ΗΡΑΚΛΗΣ"! Στο Λευκό Πύργο στήνεται το μεγάλο πανηγύρι μέχρι το πρωί.

Η τεράστια υποδοχή

    Την επόμενη μέρα του θριάμβου, στον τότε αερολιμένα της Μίκρας, υποδοχή ηρώων: 15.000 κόσμου υποδέχεται τους θριαμβευτές και τα μέλη της αποστολής "παραλαμβάνονται" από τους ώμους του κόσμου, από τη σκάλα του αεροσκάφους και επιβιβάζονται στο λεωφορείο. Η πομπή θριάμβου ξεκινά. Σε όλη την διαδρομή, δεξιά και αριστερά κόσμος, ζητωκραυγάζοντας και αποθεώνοντας τον Λες Σάνον και τους ποδοσφαιριστές του, ενώ από τα μπαλκόνια οι Θεσσαλονικείς ραίνουν το λεωφορείο της αποστολής με λουλούδια.

    Πάνω από 100.000 Θεσσαλονικέων υπολογίζεται ότι μετείχαν σε αυτήν την εορταστική διαδικασία. Η αποστολή προσγειώθηκε στις 21:30, αλλά την "έπιασαν" τα μεσάνυχτα μέχρι να φτάσει στα Γραφεία του Συλλόγου, με το γλέντι να τραβά μέχρι πρωίας. Ο Ηρακλειδέας χόρτασε την δίψα του. Για τελευταία φορά, όμως...