Η λίστα ιστολογίων μου

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Ο θρίαμβος της ΑΕΚ κόντρα στη Σλάβια Πράγας!



    Η ΑΕΚ πριν 49 χρόνια, στις 4 Απριλίου 1968, έδωσε μορφή και πνοή στο όνειρο χιλιάδων Ελλήνων. Κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων κερδίζοντας 89-82 τη Σλάβια Πράγας ενώπιον 80 χιλιάδων θεατών στο Καλλιμάρμαρο. Η Ευρώπη και ο κόσμος δεν θα ξέχναγαν ποτέ την Ελλάδα.
Ο προπομπός της επανάστασης του '87
    Το 1968 είναι το έτος των ονείρων. Των ομολογημένων και των ανομολόγητων. Στη Γαλλία μαθητές και φοιτητές ζήταγαν, απαιτούσαν, ένα καλύτερο αύριο. Το είχαν κωδικοποιήσει με το εξής σύνθημα: “Να είστε ρεαλιστές. Ζητήστε το αδύνατο”. Την ίδια χρονιά δολοφονείται ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στις 28 Αυγούστου 1963 εκφωνούσε το δικό του όνειρο. Την επιθυμία του για φυλετική-κοινωνική συμφιλίωση. Για δικαιοσύνη. Την επιθυμία του να ακούσει τον ήχο της ελευθερίας. Το “I have a dream” κρεμάστηκε στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων. Υπήρξε όμως κι ένα που δεν το άκουσε κανείς, παρά μόνο όταν “έσκασε” στον μαύρο ουρανό της Αθήνας. Η
λάμψη του τεράστια και κανείς δεν μπορούσε να μη το δει. Σαν σήμερα πριν 49 χρόνια η ΑΕΚ κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων κερδίζοντας 89-82 τη Σλάβια Πράγας. 4 Απριλίου 1968, ο προπομπός της επανάστασης του '87.
“Επαιξε” και ο Μόσχος
    Η ΑΕΚ τη δεκαετία του '60 κυριαρχεί στο ελληνικό μπάσκετ. Τρίτωνας, Πανελλήνιος, έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στον “Δικέφαλο”. Κοινό χαρακτηριστικό όλων το πάθος και το ταλέντο για το άθλημα. Αυτά διέκριναν και τους “κιτρινόμαυρους”. Απλώς τα διέθεταν σε μεγαλύτερη ποσότητα και κέρδιζαν συνέχεια τις εχθρικές συνθήκες διεξαγωγής. Γήπεδα ανοιχτά, τσιμεντένια, όχι μεταγραφές ξένων παικτών... Αντιθέτως, ο επαγγελματισμός είχε αρχίσει ακουμπά άλλες ευρωπαϊκές ομάδες.
    Η Σλάβια Πράγας ανήκε στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και η ΑΕΚ ήθελε εκδίκηση. Το ασύνδετο, σε νοηματικό επίπεδο, της πρότασης αφορά τον Γιώργο Μόσχο. Βραχύσωμος πλέι μέικερ που συνέβαλλε σημαντικά στην επιτυχία της ομάδας. Στο φάιναλ φορ του Πρωταθλητριών το 1966, κατέρρευσε και επέστρεψε επειγόντως στην Αθήνα. Είχε προσβληθεί από καρκίνο, και τον Δεκέμβριο του '66 απεβίωσε στα 29 του. Η τελευταία του αναμέτρηση ήταν με τη Σλάβια στον ημιτελικό. Δυο χρόνια μετά οι συμπαίκτες του έπαιρναν εκδίκηση και γι' αυτόν.
Συντονίστηκε το συλλογικό ασυνείδητο
    Το ανομολόγητο όνειρο της ΑΕΚ άρχισε να ψιθυρίζεται όταν έριξε, στα ημιτελικά, στο καναβάτσο τη
σπουδαία Βαρέζε. Ο Γιώργος Τρόντζος είχε ξεχωρίσει. Η κορυφή, πλέον, ήταν τόσο κοντά και το ύψος δεν ζάλιζε. Η Σλάβια και πάλι στον δρόμο της. Η ΑΕΚ είχε μαζί της τον κόσμο και την υπόσχεση στον Γιώργο Μόσχο. Το Καλλιμάρμαρο επιλέχθηκε για τον τελικό αφού δεν υπήρχε κατάλληλο κλειστό. Τι κι αν ήταν ανοιχτό; Η πολυπληθής παρουσία του κόσμου έκανε κι αυτό να μοιάζει μικρό για να χωρέσει τη λαχτάρα, την αγωνία, την προσμονή και την ελπίδα 80 χιλιάδων ατόμων που βρέθηκαν στις κερκίδες. Μάλιστα, η προσέλευση θεωρήθηκε ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής και γράφτηκε στο βιβλίο Γκίνες.
    Η ΑΕΚ προηγήθηκε 47-38 στο ημίχρονο. Οι Τσέχοι επανήλθαν και βρέθηκαν να προηγούνται 60-58. Ο “Δικέφαλος” όμως με τον Αμερικάνο μπροστάρη πήρε ξανά τα ηνία του αγώνα και δεν τα άφησε μέχρι το τέλος. Τελικό σκορ 89-82 και η ιαχή “ΑΕΚ-ΑΕΚ” γέμιζε τον αττικό ουρανό. Η έντονη συναισθηματικά εκφώνηση των τριών γραμμάτων, ήταν το σπάραγμα ψυχών που επιτέλους μπορούσαν να πανηγυρίσουν.  Μπορούσαν να ζήσουν το όνειρο τους, διότι το όνειρο της ΑΕΚ ήταν
και δικό τους. Κατά κάποιο τρόπο συντονίστηκε το συλλογικό ασυνείδητο τόσων ανθρώπων. Αυτό που όπως έχει ορίσει ο Κ. Γιουνγκ ως την “περιοχή της ψυχής που είναι άπειρα αρχαιότερη από την προσωπική ζωή του ατόμου”.
    Η σύνθεση της ΑΕΚ αποτελούνταν από τους: Αμερικάνο, Τρόντζο, Ζούπα, Βασιλειάδη, Λαρεντζάκη, Χρηστέα, Τσάβα και Βασίλη Γεωργίου. Το τελευταίο όνομα δεν μπήκε κατά λάθος στο ρόστερ. Ο Βασίλης Γεωργίου, με την περιγραφή του έδωσε δύναμη στους παίκτες. Ήταν ο δίαυλος που ένωνε κοινό και παίκτες. Σαν ένας δέκτης που μπορούσε να συλλάβει χιλιάδες μηνύματα, χιλιάδων πομπών.
Το αδύνατο που έγινε δυνατό
    Η ΑΕΚ έγινε η πρώτη ομάδα που κέρδισε ευρωπαϊκό τίτλο στο μπάσκετ. Ήταν η ενδόμυχη επιθυμία ανθρώπων που δεν είχαν να χάσουν τίποτα. Μόνο να κερδίσουν. Γιατί, όταν χάνεις πολλά κιλά ιδρώτα, όταν χάνεις και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων σου, όταν ξοδεύεις -σωστά-, το ταλέντο σου, τότε δεν ζημιώνεσαι. Τα μελλοντικά κέρδη καλύπτουν στο πολλαπλάσιο την όποια χασούρα. Γιατί ενδόμυχη; Γιατί κανείς δεν θέλει να ξεστομίσει το αδύνατο, να εκφράσει το μεγάλο του όνειρο. Αυτά δεν λέγονται. Τα λόγια δεν είναι αρκετά. Οι πράξεις και η διαρκής επιθυμία είναι που μετράνε. Και πριν 49 χρόνια θέληση, ψυχή, αλληλεγγύη, μνήμη, πάθος, ενώθηκαν για να μεταφράσουν και να πραγματώσουν το όνειρο της ΑΕΚ.